ഒരുനേരമെങ്കിലും....

വലിച്ചെറിയരുതെന്നെനീ  കുഴിവെട്ടിമൂടല്ലേ...
വലിച്ചുകീറും ചെന്നായ്ക്കളെന്നെ
ചവിട്ടിയരയ്ക്കും തെരുവുകളെന്നും

മാളികമുറ്റത്തു മാടിവിളിക്കുന്നു
പാലൂട്ടുവാനാശുനകനേ..കൊച്ചമ്മ.
വിശപ്പറിയാത്ത നിൻ മക്കളേ ഊട്ടുവാൻ
നാളേയ്ക്കു വേണ്ടി നീ ഓടിനടക്കുമ്പോൾ
കത്തും വയറുമായി എത്രയോ ജന്മങ്ങൾ
കൈനീട്ടിയെത്തുന്നു നിന്നരികിൽ
മുട്ടിയ വാതിലുകൾ കൊട്ടിയടച്ചുനീ..
നീട്ടിയ കൈകളോ തട്ടിമാറ്റി

ആർഭാടമായ നിൻ ജീവിതയാത്രയിൽ
ഒന്നു തിരിഞ്ഞൊന്നു നോക്കിയെങ്കിൽ...
കുളിരുകോരുന്നൊരു ചില്ല്മുറികളിൽ
അല്പ്പസുഖത്തിനായി എത്രയോ..രാവുകൾ
ജനനത്തിനൊരു കുപ്പി മരണത്തിനൊരു കുപ്പി
കുപ്പിയില്ലാത്തൊരു കാര്യമില്ലാ..

ഓരോ പുകയിൽ എരിയുവാനായി
ഓരോ പുകയ്ക്കും നീ നീക്കിവെച്ചു
നാണം മറയ്ക്കാനുള്ള തുണികളെ
പൊന്നിൻ വിലയ്ക്കു നീ വാങ്ങിയിട്ടു
ഓരോ ദിനവും ഓരോരോ ശകടങ്ങൾ
നിന്നെ രമിക്കുവാൻ സുഗന്ധം
വിതറിയാനാളുകൾ
ഇന്നു നീ ഓർത്തിരുന്നെങ്കിൽ...

മുട്ടിയവാതിലുകൾ കൊട്ടിയടയ്ക്കാതെ
നീട്ടിയ കൈകൾ തട്ടിമാറ്റാതെ
ഒരു നേരമെങ്കിലും അന്നം തരൂ...
അറിവില്ലാ പൈതലിൻ വിശപ്പടക്കാൻ......